جهت نیرو و ارتباط آن با طراحی بدنه ایمپلنت

جهت نیرو و ارتباط آن با طراحی بدنه ایمپلنت

در رابطه با طراحی ایمپلنت دندان و جهت نیرو به طور کلی گفته شد که نیروهای برشی، نیروهای مخرب برای استخوان می باشند و بالطبع هر چه نیروی زاویه دار بیشتر باشد، استرسی که به سطح تقابل ایمپلنت – استخوان وارد می شود، بیشتر خواهد بود، چرا این امر اتفاق می افتد؟ (پیشنهاد می شود مقاله همه چیز درباره لمینت دندان را مطالعه بفرمایید)

به دلیل anisotropy تاثیر نیروهای مخرب بر استخوان تشدید می شود. آنیساتروفی یعنی ویژگی های مکانیکی استخوان از جمله استحکام آن وابسته به جهتی است که استخوان تحت تاثیر نیرو قرار می گیرد.

نیروی زاویه دار با زاویه 30 درجه استرس وارد بر استخوان را به میزان 50 % نسبت به نیرویی که به محور طولی (بدون زاویه) وارد می شود افزایش دهد. این استرس در اطراف بخش کرستال ایمپلنت بیشتر خواهد بود.

بنابراین هر چه بود بنابراین هر چه زاویه نیروی وارد بر سطح تقابل ایمپلنت – استخوان افزایش می یابد، استرس های اطراف ایمپلنت افزایش می یابد. در نتیجه طراحی تمام ایمپلنت ها برای قرار گرفتن بر پلان الکوزالی طراحی شده است.

از طرف دیگر قرارگیری محوری ایمپلنت ها، استرس برشی کمتری بر سیستم کلی ایمپلنت وارد می کند مانند پرسلن، سمان، اباتمنت، اجزای پیچدار اباتمنت، استخوان کرستال، بدنه ایمپلنت و سطح تقابل ایمپلنت – استخوان و خطراتی مانند شل شدن پیچ و شکستگی های ناشی از خستگی را کاهش می دهد.

ایمپلنت هایی که در در طراحی خود دارای پیچ هستند، توانایی آن را دارند که نیروهای اکلوزالی را به نیروهای فشاری وارد شونده بر سطح استخوان تبدیل کنند. چها نوع پیچ (thread) طراحی شده برای ایمپلنت داریم.

الف – مربعی

ب – v شکل

ج – باترس (buttress)

د- باترس معکوس (reverse buttress)

طبق نیروهای وارد شونده به انواع پیچ ایمپلنت، زاویه سطح (face anger) پیچ v شکل با پیچ باترس معکوس قابل مقایسه می باشد، زیرا بخش تحتانی زاویه سطح face پیچ یا ترد (thread) در آنها مشابه است.

اگر نیروهای محوری بر سطح تقابل ایمپلنت – استخوان وارد شود یک پیچ مربع – مانند باترس می تواند نیروهای فشاری را به استخوان منتقل کند زیرا بخش تحتانی زاویه face سطح (face) آنها با هم مشابه می باشد.

کاهش نیروهای برشی و در نتیجه کاهش استرس های برشی در ناحیه تقابل استخوان و پیچ، خطر شکست استخوان و خطر کاهش سطح تقابل ایمپلنت – استخوان را کاهش می دهد. شکل پیچ (thread) مربوط به طراحی ماکروسکوپیک ایمپلنت می باشد و با پوشش سطحی (طراحی میکروسکوپیک) ایمپلنت متفاوت است.

یعنی سطح هر ایمپلنت در انواع پیچدار (v شکل، مربعی، باترس و باترس معکوس) می بایست با HA یا سایر روش هایی خشن سازی (roughened) آماده سازی شود تا جوش خوردن استخوان و ایمپلنت (osseointegration) و نیز سطح تماس ایمپلنت – استخوان طی ترمیم اولیه افزایش یابد. همچنین در سایت omicsonline اطلاعات مفیدی وجود دارد.